Ο Μουσουργός γράφηκε τον Αύγουστο του 2016 στο Ρέθυμνο. Ήταν από τις φορές που καθημερινά έγραφα απερίσπαστα και ξαφνιάστηκα κι εγώ από την ταχύτητα ωρίμανσης του βιβλίου. Το έργο βασίστηκε σε μια ιδέα του ανεψιού μου Αστυάνακτα Κανακάκη, κυρίως ως προς την ανάγκη δημιουργίας και τον διχασμό που οι συνθήκες φέρνουν στους ανθρώπους ανάμεσα στην επιθυμία καλλιτεχνικής δημιουργίας και τον βιοπορισμό, αλλά και ως προς μέρη της πλοκής του μύθου.

Πρόκειται για ένα πεζογράφημα, του οποίου ο ήρωας είναι χρηματοοικονομικός σύμβουλος και εν κρυπτώ συνθέτης κλασικής μουσικής. Μετά από περιπέτειες της υγείας του, τρικυμιώδεις ψυχολογικές καταστάσεις και σειρά διλημμάτων για την αποκάλυψη ή μη της κρυφής ιδιότητάς του, βλέπει το έργο του να γίνεται ευρέως γνωστό στις μεγαλύτερες μουσικές σκηνές της Ευρώπης, ενώ κανείς δεν γνωρίζει ότι τα έργα είναι δικά του.

Από το οπισθόφυλλο:
Η ζωή του Αλέξανδρου, διχασμένη.
Τα διλήμματα, μεγάλα.
Οι στιγμές των αποφάσεων, οριακές.
Η εκπλήρωση και η ματαίωση των ονείρων, κυρίαρχες.
Η τέχνη απέναντι στη στυγνή καθημερινότητα και το κέρδος.
Η καταδίκη και ο θάνατος της ματαιοδοξίας, πεπρωμένο.
Οι Ερινύες δικαιώνονται με την κάθαρση.